Μετά την ιστορική πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας στις δεκαέξι
καλύτερες του κόσμου, το ταξίδι στη χώρα του Πελέ, όπως λέει και το
σχετικό σύνθημα της Εθνικής, συνεχίζεται. Έχοντας πάρει πλέον μία γερή
γεύση από τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα της Λατινικής Αμερικής, η
διαπίστωση (ή καλύτερα η επιβεβαίωση) ότι οι Βραζιλιάνοι έχουν στο… αίμα
τους το ποδόσφαιρο έρχεται με μεγάλη ευκολία.
Από το παράθυρο του ξενοδοχείου μου στη Φορταλέζα, έχεις άμεση θέα στην παραλία της πόλης. Σε κοντινή απόσταση και πάνω στην αμμουδιά, ένα πρόχειρα φτιαγμένο, μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου απασχολεί διαρκώς μικρούς και μεγάλους φίλους της μπάλας. Ακόμα και αργά τη νύχτα, συναντάς παιδιά να κλωτσούν στην άμμο την μπάλα. Το ίδιο και σε άλλα μέρη της επί χιλιομέτρων ακτογραμμής εδώ, στη Φορταλέζα.
Στους δρόμους, οι ντόπιοι κυκλοφορούν με φανέλες της Εθνικής τους ομάδας, ενώ οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τους φιλάθλους, τα περίφημα FIFA Fan Fest, κατακλύζονται σε κάθε πόλη από φιλάθλους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο FIFA Fan Fest, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, την ημέρα του αγώνα της Βραζιλίας με το Μεξικό όχι απλά δεν μπορούσες να πλησιάσεις, αλλά υπήρχε λαοθάλασσα στην Κοπακαμπάνα, που παρακολουθούσε τον αγώνα από τη γιγαντοοθόνες σε ουρά χιλιομέτρων.
Εξάλλου, λίγα χιλιόμετρα πιο μέσα στο κέντρο, δεν κυκλοφορούσε στην κυριολεξία κανένα αυτοκίνητο. Το μόνο που μπορούσες να δεις, μέρα μεσημέρι ήταν τα αστικά λεωφορεία και τα ταξί. Άδειοι δρόμοι και όλοι μπροστά από μια τηλεόραση! Ωστόσο, αν και το γκολ δεν ήρθε σε εκείνο το παιχνίδι για τους Βραζιλιάνους, λίγες ημέρες αργότερα, επικράτησε πανδαιμόνιο στη Φορταλέζα όπου βρισκόμουν, όταν η Βραζιλία σκόραρε το ένα γκολ μετά το άλλο κόντρα στο Καμερούν.
Για να αντιληφθείς εδώ στη Βραζιλία, όπου κι αν βρίσκεσαι ότι η «Σελεσάο» έχει σκοράρει, δεν χρειάζεται καν να έχεις ανοιχτεί την τηλεόρασή σου. Θα ακούσεις ουρλιαχτά, κραυγές και βαρελότα. Στο Νατάλ μέχρι και… πυροβολισμούς θα άκουγες! Η μπάλα είναι μία, ενιαία, είτε ζεις στον υπερσύγχρονο ουρανοξύστη του Νατάλ, είτε μόλις μερικές δεκάδες μέτρα παραδίπλα σε ένα παραγκόσπιτο μιας φαβέλας. Ίσως γι' αυτό το ποδόσφαιρο να είναι τόσο αγαπητό σε όλους. Για τα 90 λεπτά του αγώνα, όλοι αισθάνονται, και είναι, ίσοι!
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας δεν συναντάς άδεια γήπεδα! Κι αυτό διότι γεμίζουν από τους ντόπιους. Λόγω της μεγάλης απόστασης από την Ευρώπη, ο αριθμός των τουριστών-φιλάθλων δεν ήταν στα επίπεδα που θα βρισκόταν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Παρόλα αυτά, ακόμα και στην αναμέτρηση της Ελλάδας με την Ακτή Ελεφαντοστού, η οποία πριν την έναρξη του Μουντιάλ αναφερόταν ως μία από τις λιγότερο εμπορικές, το γήπεδο γέμισε από εξήντα χιλιάδες κόσμου!
Στη χώρα των μεγάλων οικονομικών αντιθέσεων, το ποδόσφαιρο μοιάζει να είναι μια κοινή συνισταμένη. Στις παραλίες της Ιπανέμα και της Κοπακαμπάνα, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους από κάθε οικονομική κλίμακα να κλωτσάνε πάνω στην άμμο την μπάλα. Μικροί και μεγάλοι. Κορίτσια κι αγόρια! Είναι ώρες-ώρες εκπληκτικό να βλέπεις ιδίοις όμμασι, τις μεγάλες κοινωνικές επιρροές του λαοφιλέστερου των σπορ, στη χώρα που λατρεύεται σε επίπεδα θρησκείας…
*Ο Δημήτρης Κωτσέλης είναι δημοσιογράφος.
ΠΗΓΗ http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.athlitismos&id=34978
Από το παράθυρο του ξενοδοχείου μου στη Φορταλέζα, έχεις άμεση θέα στην παραλία της πόλης. Σε κοντινή απόσταση και πάνω στην αμμουδιά, ένα πρόχειρα φτιαγμένο, μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου απασχολεί διαρκώς μικρούς και μεγάλους φίλους της μπάλας. Ακόμα και αργά τη νύχτα, συναντάς παιδιά να κλωτσούν στην άμμο την μπάλα. Το ίδιο και σε άλλα μέρη της επί χιλιομέτρων ακτογραμμής εδώ, στη Φορταλέζα.
Στους δρόμους, οι ντόπιοι κυκλοφορούν με φανέλες της Εθνικής τους ομάδας, ενώ οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τους φιλάθλους, τα περίφημα FIFA Fan Fest, κατακλύζονται σε κάθε πόλη από φιλάθλους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο FIFA Fan Fest, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, την ημέρα του αγώνα της Βραζιλίας με το Μεξικό όχι απλά δεν μπορούσες να πλησιάσεις, αλλά υπήρχε λαοθάλασσα στην Κοπακαμπάνα, που παρακολουθούσε τον αγώνα από τη γιγαντοοθόνες σε ουρά χιλιομέτρων.
Εξάλλου, λίγα χιλιόμετρα πιο μέσα στο κέντρο, δεν κυκλοφορούσε στην κυριολεξία κανένα αυτοκίνητο. Το μόνο που μπορούσες να δεις, μέρα μεσημέρι ήταν τα αστικά λεωφορεία και τα ταξί. Άδειοι δρόμοι και όλοι μπροστά από μια τηλεόραση! Ωστόσο, αν και το γκολ δεν ήρθε σε εκείνο το παιχνίδι για τους Βραζιλιάνους, λίγες ημέρες αργότερα, επικράτησε πανδαιμόνιο στη Φορταλέζα όπου βρισκόμουν, όταν η Βραζιλία σκόραρε το ένα γκολ μετά το άλλο κόντρα στο Καμερούν.
Για να αντιληφθείς εδώ στη Βραζιλία, όπου κι αν βρίσκεσαι ότι η «Σελεσάο» έχει σκοράρει, δεν χρειάζεται καν να έχεις ανοιχτεί την τηλεόρασή σου. Θα ακούσεις ουρλιαχτά, κραυγές και βαρελότα. Στο Νατάλ μέχρι και… πυροβολισμούς θα άκουγες! Η μπάλα είναι μία, ενιαία, είτε ζεις στον υπερσύγχρονο ουρανοξύστη του Νατάλ, είτε μόλις μερικές δεκάδες μέτρα παραδίπλα σε ένα παραγκόσπιτο μιας φαβέλας. Ίσως γι' αυτό το ποδόσφαιρο να είναι τόσο αγαπητό σε όλους. Για τα 90 λεπτά του αγώνα, όλοι αισθάνονται, και είναι, ίσοι!
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας δεν συναντάς άδεια γήπεδα! Κι αυτό διότι γεμίζουν από τους ντόπιους. Λόγω της μεγάλης απόστασης από την Ευρώπη, ο αριθμός των τουριστών-φιλάθλων δεν ήταν στα επίπεδα που θα βρισκόταν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Παρόλα αυτά, ακόμα και στην αναμέτρηση της Ελλάδας με την Ακτή Ελεφαντοστού, η οποία πριν την έναρξη του Μουντιάλ αναφερόταν ως μία από τις λιγότερο εμπορικές, το γήπεδο γέμισε από εξήντα χιλιάδες κόσμου!
Στη χώρα των μεγάλων οικονομικών αντιθέσεων, το ποδόσφαιρο μοιάζει να είναι μια κοινή συνισταμένη. Στις παραλίες της Ιπανέμα και της Κοπακαμπάνα, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους από κάθε οικονομική κλίμακα να κλωτσάνε πάνω στην άμμο την μπάλα. Μικροί και μεγάλοι. Κορίτσια κι αγόρια! Είναι ώρες-ώρες εκπληκτικό να βλέπεις ιδίοις όμμασι, τις μεγάλες κοινωνικές επιρροές του λαοφιλέστερου των σπορ, στη χώρα που λατρεύεται σε επίπεδα θρησκείας…
*Ο Δημήτρης Κωτσέλης είναι δημοσιογράφος.
ΠΗΓΗ http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.athlitismos&id=34978
.png "English"){kind=small}
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου